´Ik denk niet in culturen...ik denk eigenlijk meer in mijn geloof´: waarom jongeren van Marokkaanse afkomst in Nederland de moslimidentiteit zo sterk benadrukken

In de adolescentiefase zouden jongeren in de gelegenheid moeten worden
gesteld om te experimenteren met verschillende alternatieven, voordat zij
hun bindingen (‘commitments’) ten aanzien van verschillende deelidentiteiten
formuleren (Marcia, 1996). Vaak is er een spanning zichtbaar: jongeren
moeten bindingen aangaan die niet alleen overeenstemmen met eigen wensen,
maar die tevens een antwoord zijn op eisen die hun vanuit de samenleving
worden gesteld (Bosma, 1991). Voor Marokkaanse jongeren zou het aangaan
van bindingen wel eens lastiger kunnen zijn dan voor autochtone leeftijdgenoten:
zij krijgen te maken met verschillende verwachtingspatronen in relatie
tot hun identiteitsontwikkeling. Enerzijds kan het voor deze jongeren lastig
zijn om te experimenteren met verschillende mogelijkheden, omdat in de
Marokkaanse opvoeding respect en gehoorzaamheid centraal staan en omdat
het idee dat de adolescentie een fase is waarin gee¨xperimenteerd mag worden
door Marokkaanse ouders (nog) niet wordt gedeeld. Anderzijds blijkt uit
verschillende onderzoeken dat zowel Marokkaanse jongens als meisjes wel
degelijk mogelijkheden zien om verschillende alternatieven uit te proberen en
uiteindelijk een eigen weg te gaan. In dit artikel worden de processen van het
exploreren van mogelijkheden en het aangaan van bindingen van Marokkaanse
jongeren bestudeerd in verschillende identiteitsdomeinen, waarbij de
focus ligt op de deelidentiteit als moslim. Het artikel is gebaseerd op de
uitkomsten van semigestructureerde interviews en een vragenlijst afgenomen
bij tachtig scholieren van Marokkaanse afkomst in middelgrote steden in
Nederland.