Attaching cultures: the role of attachment styles in explaining majority members' acculturation attitudes

Het aantal eerste en tweede generatie immigranten in Nederland is hoger dan ooit tevoren. Momenteel wonen er 3,2 miljoen immigranten in Nederland, dat is 19.7% van de totale Nederlandse bevolking. De verwachting is dat dit getal de komende jaren zal blijven stijgen. Een belangrijke taak voor de Nederlandse samenleving is dus het omgaan met culturele diversiteit. Dit is geen gemakkelijke taak, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de spanningen die bestaan tussen verschillende culturele groepen in Nederland. De inpassing van immigranten in de Nederlandse samenleving is dan ook vaak onderwerp van verhitte debatten in de Nederlandse media en politiek.
Dit proefschrift richt zich op de houding van autochtone Nederlanders over deze
inpassing van immigranten (mensen die zelf in het buitenland geboren zijn of van wie tenminste één van de ouders in het buitenland geboren is). Meer specifiek is onderzocht wat de houding van autochtone Nederlanders is ten opzichte van acculturatiestrategieën van immigranten. Acculturatiestrategieën zijn strategieën die immigranten hanteren om hun positie in de samenleving te bepalen. In dit proefschrift wordt gebruik gemaakt van het model van Berry (1997) dat vier acculturatiestrategieën beschrijft: integratie (behoud van de
eigen cultuur en positieve relaties met de gastsamenleving zijn belangrijk voor de
immigrant), assimilatie (alleen positieve relaties met de gastsamenleving zijn belangrijk), separatie (alleen het behoud van de eigen cultuur is belangrijk), en marginalisatie (noch behoud van de eigen cultuur noch positieve relaties met de gastsamenleving zijn belangrijk).